Jest to najbardziej rozpowszechniona i najważniejsza pod względem gospodarczym spośród wszystkich odmian winorośli uprawianych w Gruzji. Według ostatniego oficjalnego spisu winnic z 2004 roku zajmowała ona tam 19 741 hektarów, czyli ponad połowę całej odnotowanej wówczas powierzchni upraw winorośli (37 419 ha). Dziś te proporcje mogły ulec pewnej zmianie, gdyż w ostatnich latach sadziło się w Gruzji głównie saperawi (saperavi) i inne szczepy na wina czerwone, niemniej rkaciteli wciąż jest w tym kraju najczęściej uprawianą winoroślą.

Rkaciteli uchodzi za jedną z najstarszych, najbardziej pierwotnych odmian winorośli uprawianych w Gruzji i na świecie. Badania genetyczne wykazały jej bliskie pokrewieństwo z populacjami dzikiej winorośli leśnej (Vitis sylvestris) spotykanymi współcześnie w środkowej Gruzji, a szczególnie w okolicach Kwareli w Kartlii. To może wskazywać, że odmiana ta była przed wiekami wyselekcjonowana bezpośrednio z dziko rosnących krzewów, najprawdopodobniej właśnie na tym terenie. Nazwa szczepu pochodzi od czerwono zabarwionych młodych latorośli (rka znaczy po gruzińsku ‘winny pęd’, citeli – ‘czerwony’).

Obecnie szczep ten jest uprawiany przede wszystkim w Kachetii oraz w Kartlii (odpowiednio 17 776 i 1929 hektarów w 2004 roku), gdzie służy zarówno do wyrobu win białych z najwyższej półki, jak i do produkcji najtańszych trunków sprzedawanych luzem na bazarach. Na marginesie warto wspomnieć, że jest to również najważniejsza odmiana do produkcji win białych w Mołdawii, Bułgarii i na Ukrainie, w których to krajach zajmuje łącznie około 36 tysięcy hektarów. Swoją popularność zawdzięcza rkaciteli zarówno dobrej jakości wina, jak też walorom użytkowym: plenności oraz wysokiej odporności na mróz, przymrozki i choroby.

Krzewy rkaciteli dość późno rozpoczynają wegetację, przez co unikają wiosennych przymrozków. Owoce dojrzewają także późno – w zależności od lokalizacji zbiera się je pomiędzy połową września a połową października. Odmiana rodzi średniej wielkości lub duże grona o drobnych jagodach, które przy pełnej dojrzałości uzyskują charakterystyczny różowawy „rumieniec”. Owoce gromadzą z reguły wysoką zawartość cukru – rzędu 13–14% potencjalnego alkoholu – zachowując jednocześnie sporą kwasowość.